Միջնադարյան Եղեգիսը Հայաստանի ամենահարուստ քաղաքներից մեկն է եղել: Այն հանդիսացել է Օրբելյան (Պռոշյան) իշխանական ընտանիքի նստավայրը 13-14-րդ դարերում: Այստեղ են գտնվում Օրբելյանների դամբարանները, ինչպես նաև Սբ. Աստվածածին եկեղեցին, որը կառուցվել է 1703թ.-ին ավելի հին եկեղեցու ավերակների վրա, Սբ. Կարապետ եկեղեցին (13-րդ դար) և գմբեթավոր, խաչաձև Զորաց եկեղեցին:
Եղեգիսում է տեղակայված նաև հրեական համայնքի գերեզմանատունը: Բազալտե տապանաքարերի վրա կարելի է գտնել եբրայերեն և նույնիսկ արամերեն սեպագիր արձանագրություններ, որոնք հնարավորություն են տալիս պատկերացում կազմելու հրեական համայնքի մասին, որը 13-րդ դարի կեսից մինչև 1337թ. ապրել է այդ ժամանակ ծաղկուն քաղաք Եղեգիսի մոտակայքում: Դրանք տեղեկություններ են հաղորդում նաև այդտեղ թաղված մարդկանց կյանքի, կենցաղի, ինչպես նաև անդրշիրիմյան կյանքի վերաբերյալ ունեցած պատկերացումների մասին: Տապանաքարերի վրա կան փորագրված մեջբերումներ Աստվածաշնչից, ինչպես նաև եբրայական անուններ: Գերեզմանատան բեկորներն ու մասունքները վերականգնելու և այցելուներին ըստ արժանվույն ներկայացնելու միջոցով հայ ժողովուրդը փորձում է վառ պահել երբևէ իր կողքին ապրող հրեական համայնքի հիշատակն ու իր հարգանքի տուրքը մատուցել հրեա ժողովրդին:
